“In the beginning God created the heaven and the earth. And God said: 'Let there be light.' And there was light. And God saw the light that it was good; and God divided the light from the darkness… Then the LORD God formed man of the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life; and man became a living soul.” (Genesis, Unit I&II)

Thus man is from dust and lives on dust and then turns into dust. Dust, is the earth and the mother-nature who, under the light and support of father heaven, nurtures her children and eventually rests them inside her. Each and every house and village is made from dust, lives on and falls into the dust. Dust is everything; it is the birth and the death. It is holy because it is being created and is blamed after the original sin and hence the earth was trampled by the rest of the (hu)man. Those who were made of and turned into it. The land, therefore, is holy and blood is shed over and for it. 

But, which dust today? Which land? Isn’t it the same water and soil on the earth that it was before? Like it is said: “this land is the land of God”! What seems to be the argue is not the dust and/or the land, but instead, it is the credit of it; men still tend to expand the borders and own political and economical significant lands, for the power needs credit and validity.    

The border which distinguishes the boundaries of a land is based on a formal agreement which is not natural but human-made and political. Border, is what limits the area of a neighbor and it seems real; it is defined based on geographical borders which are arbitrary and based on agreement and so it is not real. In is through such common and different limits of these unreal agreements that we can see the alterations of life. Differences in concepts and social and cultural differences attract some people and repel some other. That is how borders have been and will be the observant of human conflicts and struggles; war, immigration, colonialism and getting over them. Border, is the separator and the divider of paradox at the same time! The line between binary oppositions that has engaged human mind from the ancient times; the line between good and evil, reason and imagination, female and male, day and night, love and hatred, dream and reality and so forth. Like border, almost every opposition is arbitrary and made-up in the language such as the Horizon, which is the apparent line that separates earth from sky but it actually does not exist.

Zarvan Rouhbakhshan

«در ابتدا خدا آسمان ها و زمین را آفرید و زمین تهی و بایر بود و تاریکی بر روی لجّه و روح خدا سطح آب-ها را فرو گرفت و خدا گفت روشنایی بشود و روشنایی شد و خدا روشنایی را دید که نیکوست و خدا روشنایی را از تاریکی جدا ساخت... خداوند خدا پس آدم را از خاک زمین بسرشت و در بینی وی روح حیات دمید و آدم نَفسِ زنده شد...» (سِفر پیدایش ـ باب اول و دوم)

پس انسان از خاک است و بر خاک است و به خاک می شود. خاک همان زمین است و مادر طبیعت که فرزندانش را، زیر نور و سایه ی پدر آسمان، در دامان خویش می-پروراند و آخر کار در خویش می خواباند. هر خانه و هر آبادی از خاک برآمده و بر آن می پاید و بدان فرو می نشیند. خاک همه ی زندگی است؛ تولد است و مرگ. به حکمت خلقت خاک مقدس می شود و به حکم نخستین گناه سرزنش می شود و پاکوب همه ی مردمان پس از آدم 

می گردد. همان مردمانی که همواره از آن برآمده و بدان بازمی گردند. پس خاک و زمین و در نتیجه ی آن سرزمین قداست یافته و جان ها بر سر آن رفته است. 

اما امروز دیگر کدام خاک!؟ کدام زمین!؟ مگر نه این که آب و خاک این کره ی خاکی همانی است که بود و بنابر آن قول قدیم «زمین، زمین خداست»! گویی آن چه محل منازعه است دیگر نه خاک و زمین، که اعتبار منتسب به آن است و هنوز هم می خواهند حدود مرزها را گسترده کرده و سرزمین های معتبر و مقدسِ سیاسی و اقتصادی را از آن خود کنند، زیرا که اقتدار را اعتبار باید!

مرزی که سرحد زمین و خط فاصل سرزمین را معلوم می-کند بر قراردادی استوار است که نه طبیعی که در واقع انسانی و سیاسی است. مرز همان دیواری است که حدود همسایه را مشخص می کند و در نظر واقعی است و با این که بر اساس حدود جغرافیایی تعریف می شود، اما همواره اعتباری و قراردادی است؛ واقعی نیست! حال آن که در حدود اشتراکات و 

تفاوت های همین قراردادهای غیر واقعی است که تغییرات زندگی را شاهدیم؛ تفاوت مفاهیم و تعاریف فرهنگی و اجتماعی برخی را جذب و دیگران را دفع می-کند. چنین است که اغلب مرزها منازعه و تقلاهای بشر را به خود دیده و می بینند؛ جنگ، مهاجرت، استعمار و عبور از آن. مرز فاصل است و عطفِ تناقض! مرزِ تقابل-های دوگانه که از روزگار کهن تا کنون اذهان بشر را گرفتار کرده است؛ مرز خیر و شر، نیک و بد، خرد و تخیل، زن و مرد، روز و شب، عشق و نفرت، خیال و واقعیت، و امثال آن. می دانیم که تقریباً هر تقابلی همچون خود مرز در زبان تعریف شده و قراردادی است. چنان افق که مرز زمین و آسمان است، اما وجود ندارد.

زروان روح بخشان

دومین نمایشگاه " سرامیک بنیان " با عنوان " مرز "  مرداد 1396 خانه هنرمندان تهران