0 Likes
موریل رودولوس Muriel-Rodolosse
موریل رودولوس هنرمندی فرانسوی است، آثار او دربرگیرنده طیف وسیعی از هنرهای تجسمی مانند نقاشی، پرفورمنس، ویدئو و چیدمان همگی در یک نمایشگاه هستند. او معمولن برای نمایشگاه‌هایش برنامه ریزی کاملی را با در نظر گرفتن همه جزئیات از کوچک تا بزرگ دارد؛ به همین دلیل نمایشگاه‌های او بیشتر یک تجربه یکدست و کامل هستند تا موقعیتی برای دیدن چند اثر هنری. او در نمایشگاه‌هایش مخاطب را به طور کامل و از بدو ورود یا حتی پیش از آن با مجموعه درگیر می‌کند. از طراحی فونت برای نصب روی در ورودی گالری گرفته تا سکوهای مخصوصی که در نمایشگاه تعبیه شده‌اند و هنرمند باید برای دیدن نقاشی روی آن بایستاد تا افق دیدش با افق نقاشی یکی شود.
کورین دو توری درباره نقاشی‌های موریل می‌گوید: «مبنای نمایشگاه موریل رودولوس در چهارچوب‌های کلاسیک نقاشی نمی‌گنجد. بلکه به معنای آویختن نقاشی‌ها به دیوار با بالاترین مهارت ممکن است. به این خاطر که او نمایشگاه را به عنوان رسانه‌ای در نظر می‌گیرد که اجازه می‌دهد چیزی درباره چیستی نقاشی در آن عیان شود.
کمابیش این فضای نمایشگاه است که به آفرینش نقاشی‌ها منجر می‌شود، به عبارت دیگر فضای نمایشگاه و خود آثار تکمیل کننده یکدیگر هستند. و فضای نمایشگاه دلیلی می‌شود برای نقاشی‌ها که بیرون بیایند تا در مورد غیاب قاب و مانایی غیرممکن‌شان صحبت کنند. باید خاطر نشان کرد که روش کار این هنرمند شامل نقاشی پشت پلکسی گلاس شده و روند خلق اثر به صورت برعکس انجام و باعث نقطه دید برعکس نقاشی می‌شود. آن‌چه ابتدا نقاشی می‌شود در پلان اول قرار می‌گیرد و چیزهایی که دورتر هستند، دیرتر نقاشی می‌شوند. در واقع حسی از دور نگه داشته شدن یا قرار گرفتن در نقطه کور وجود دارد. همه رنگ‌ها در پشت سطح پلکسی قرار می‌گیرند و روی آن تنها بازتاب‌ها باقی می‌مانند.
به طور کلی نقاشی‌های او وابستگی عادی ما به دریافت را تغییر می‌دهند. آن‌ها روند دیدن متکی بر استواری را خنثی می‌کنند و تجربه زیبایی‌شناختی را آزاد می‌سازند که موجب اختراع امکانات زیادی در دیدن می‌شود. »
«در پس بستر شفاف پلکسی گلاس فضایی که او در آن همه چیز را در نظر گرفته آغاز می شود. مکانی برای کار، مکان انبار(انبار گالری) فضای بیرونی و… در واقع موقعیت او بر درجات امکان‌پذیر حرکت در نقاشی استوار شده است. »
موریل رودولوس آثارش را در چند سطح مختلف ادارکی شکل می‌دهد، نحوه نقاشی کردن او با انگشت است و هرگز از قلم‌مو استفاده نمی‌کند. در تمام نمایشگاه‌هایش، انبوهی از جزئیات با دقت محاسبه شده و به کار گرفته می‌شوند. نگاه او به هنر جنبه‌ای اجتماعی و انسانی دارد، در عین تحلیل‌گری و انتقادی بودن. او همچنین از تاکید بر جنسیت و زمان و مکان دوری می‌کند.
به عنوان مثال او نمایشگاه خود با عنوان « پنهان شده همان جا در گوشه‌ای » را با این ایده آغاز می‌کند که روی دیگر جهان پشت آن چه می‌بینیم پنهان شده است. این نمایشگاه که در گالری ۱۸ Rudi-Dutschke Straße برلین برگزار شد، با این ایده محوری باعث شد مخاطب در مرکز توجه قرار بگیرد و برای دیدن همه نمایشگاه مجبور باشد جست‌وجو کند و آثار پنهان شده در گوشه‌ها را بیابد. به جز فضای نمایشگاهی، در یکی از پنجره‌های گالری رو به خیابان هر روز یک اثر طراحی نصب می شد که زیر آن این جمله نوشته شده بود: «اگر شما از این طرف عبور کردید و اگر در زمان مناسب به آن رسیدید، این اثر به شما تعلق دارد.» این عملی بود که رابطه بین دو فضای نمایشگاه و محیط بیرون آن را در هم شکست.
همچنین تعامل عمیق انسان و محیط، و همچنین حواس مختلف او با یکدیگر و با دیگران در آثار موریل نقشی اساسی و پررنگ دارند.
برناردو مونفران، مدیر مرکز فرانک آکوتین درباره آثار او می‌گوید: «در آثار موریل رودولوس، ما با هنرمندی مواجه‌ایم که درمورد دوران ما و خودمان صحبت می‌کند و این امر به روش بسیار نامعمولی که او نقاشی‌هایش را می‌کشد، بی‌ربط نیست. او با این روش به ما درسی در باب آزادی و بی‌اعتنایی به همسان‌سازی جاری می‌دهد. توانایی او از قابلیتش برای خلق جهانی جابه‌جا شونده ناشی می‌شود که محدودیت‌ها را به بازی می‌گیرد. محدودیت‌هایی که ما آن‌ها را غیر قابل تغییر می‌انگاشتیم. او مرزهای میان انسان و گیاه را با پیوند زدن ناممکن‌ها برقرار می‌سازد، یا بین بدن و ابزارهای الکترونیکی آن‌هم به نحوی که نمی‌فهمیم می‌خواهد آن را ادامه دهد، یا چیزی را جایگزین آن کند و یا حتی از ریشه آن را ساقط نماید، همین‌طور میان مناظری که می‌شناسیم و سازه‌هایی تخیلی، که از جهانی دیگر آمده‌اند. میان میل غریزی ذاتی و شهوت زدگی، آن‌گونه که او محتاطانه و مبهم آن را به حرکت در می‌آورد.
این تنها جهان امروز نیست، چیزی همانند شبه خدا است که از تمام آن‌چه می‌شناختیم تخطی می‌کند تا آن‌چیز غیر ممکن را که انتظار می‌رود بیافریند. آیا این همان هیولای خطرناک زمان است؟ آیا این تصویری از سوال ماست؟ و یا هشداری است برای اینکه چشمانمان را باز نگه داریم؟
این همان‌چیزی است از هنر امروز انتظار می‌رود و موریل رودولوس یکی از بهترین ارائه دهندگان آن است.»
موریل رودولوس متولد ۱۹۶۹ در فرانسه است و هم اکنون در بوردو و پاریس زندگی و کار می‌کند. او ۱۵ نمایشگاه انفرادی و بیش از سی نمایشگاه گروهی و اجرا در سرتاسر جهان برگزار نموده است و قرار است در سال ۲۰۱۸ برای برگزاری نمایشگاه دیگری به ایران بیاید.
نمایشگاه آثار " موریل رودولوس " با عنوان " تعادل متضاد " بهمن 1396 گالری شیرین
...
Overview and HistoryTehran is the capital of Iran and the largest city in the Middle East, with a population of fifteen million people living under the peaks of the Alborz mountain range.Although archaeological evidence places human activity around Tehran back into the years 6000BC, the city was not mentioned in any writings until much later, in the thirteenth century. It's a relatively new city by Iranian standards.But Tehran was a well-known village in the ninth century. It grew rapidly when its neighboring city, Rhages, was destroyed by Mongolian raiders. Many people fled to Tehran.In the seventeenth century Tehran became home to the rulers of the Safavid Dynasty. This is the period when the wall around the city was first constructed. Tehran became the capital of Iran in 1795 and amazingly fast growth followed over the next two hundred years.The recent history of Tehran saw construction of apartment complexes and wide avenues in place of the old Persian gardens, to the detriment of the city's cultural history.The city at present is laid out in two general parts. Northern Tehran is more cosmopolitan and expensive, southern Tehran is cheaper and gets the name "downtown."Getting ThereMehrabad airport is the original one which is currently in the process of being replaced by Imam Khomeini International Airport. The new one is farther away from the city but it now receives all the international traffic, so allow an extra hour to get there or back.TransportationTehran driving can be a wild free-for-all like some South American cities, so get ready for shared taxis, confusing bus routes and a brand new shiny metro system to make it all better. To be fair, there is a great highway system here.The metro has four lines, tickets cost 2000IR, and they have segregated cars. The women-only carriages are the last two at the end, FYI.Taxis come in two flavors, shared and private. Private taxis are more expensive but easier to manage for the visiting traveler. Tehran has a mean rush hour starting at seven AM and lasting until 8PM in its evening version. Solution? Motorcycle taxis! They cut through the traffic and any spare nerves you might have left.People and CultureMore than sixty percent of Tehranis were born outside of the city, making it as ethnically and linguistically diverse as the country itself. Tehran is the most secular and liberal city in Iran and as such it attracts students from all over the country.Things to do, RecommendationsTake the metro to the Tehran Bazaar at the stop "Panzda Gordad". There you can find anything and everything -- shoes, clothes, food, gold, machines and more. Just for the sight of it alone you should take a trip there.If you like being outside, go to Darband and drink tea in a traditional setting. Tehranis love a good picnic and there are plenty of parks to enjoy. Try Mellat park on a friday (fridays are public holidays), or maybe Park Daneshjou, Saaii or Jamshidieh.Remember to go upstairs and have a look around, always always always! The Azadi Tower should fit the bill; it was constructed to commemorate the 2500th anniversary of the Persian Empire.Tehran is also full of museums such as:the Contemporary Art Museumthe Abghine Musuem (glass works)the 19th century Golestan Royal Palace museumthe museum of carpets (!!!)Reza Abbasi Museum of extraordinary miniaturesand most stunning of all,the Crown Jewels Museum which holds the largest pink diamond in the world and many other jaw-dropping jewels.Text by Steve Smith.
