0 Likes
امیر اثباتی
عنوان اثر: شهرفرنگی که بود. شهرفرنگی که هست.
در روزگار کودکی، کنار کوچه و خیابان، مقابل عدسی "شهر فرنگ" می نشستیم به دیدن چند تصویر پی در پی خیال انگیز و افسون کننده که از مقابل چشمان خیره و حیران و مشتاق ما می گذشتند و ما را در زیبایی و شکوه خود غرق می کردند و تا افق های دور دست پرواز می دادند.
حالا دیگر "شهرفرنگی ها" از شهرها و روستاها برچیده شده اند. اما در این روزگار نو می شود هر کجا مقابل صفحه ای جادویی نشست و پا به سرزمینی گذاشت که در آن انسان ها هر روز بیش از صد میلیون بار به دیدن فیلم هایی سرگرم می شوند که هر یک صدها میلیون بار انسان را از انسان بودن خود شرمنده می کنند. جوانان و نوجوانان و حتی کودکان ما هم این تصاویر را می بینند ، گاهی به اشتراک می گذارند و لابد "لایک" می زنند.
این "شهرفرنگ" شهر غریب و دهشتناکی است و چاره ای هم انگار نیست. این شهر، هست.
* * *
• ورود به دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران در سال 1353
تحصیل هنرهای تجسمی و معماری
• طراحی گرافیک از سال 1357
• مدیریت نمایشگاه پوسترهای انقلاب، زمستان 1357
• طراحی صحنه و لباس برای تئاتر از سال 1358
• طراحی صحنه و لباس مجموعه های تلویزیونی و فیلم سینمایی و طراحی انیمیشن از سال 1362
• عضو شورای برپایی و طراح موزه سینمای ایران، 1376
• مشارکت در طراحی داخلی باغ موزه دفاع مقد س،1387
--------------------------------------------------------
حامد صفایی
عنوان اثر: یه فیلم خیلی بلند
سینمای من ذهن من است. ذهنِ بیقرارِمن. آن فضای نا محدود که از دریچه هایش پرتو نور به داخل محفظهء تاریکش میتابد. انگار که تاریکی ابزارِ ترجمهء تصویر است. و تصور و خیال و تجسم و حقیقتِ مخدوش و ایمان به دروغ های روشن و شک به ظلمات، به نور که میتابد بر سفیدی پردهء مغز. اینجا مرکزِ آشوبِ معنای روشنِ تاریکیست.
سینمای من ذهن من است. لمیده بر راحتیِ صندلی مخمل. مخمل های اغواگر. مخمل های بنفش. چه نورِ هدایتگری دارد چراغِ کوچکی که مرا تا شمارهء صندلی رهنماست. و تنها دوصندلی کافیست. یکی برای عاشق و یکی برای معشوق. نشسته در تاریکیِ راز آلوده و کشیده به دور خود دیوارِ محبس. چه حبسِ گسترده ای. از خیال تا خیال. و همهء آن تاریکیِ مقدس، محفلِ پروازِ ذهنِ بیقرار من است.
-------------------------------------------
رضا کیانیان
عنوان اثر: منم اسپارتاکوس
سینما شادی را فراموش کرده است؟ یا شادی سینما را فراموش کرده؟ یا شلدی و سینما همدیگر را فراموش کرده اند؟ سینما، فراموشی، شادی، فراموشی، سینما، شادی، سینما، شادی، سینما، شادی....س...ش....س...ش...س...
* * *
كارشناسى ارشد تياتر از دانشكده ى هنر هاى زيبا ، دانشگاه تهران
بازيگر تياتر ، سينما و تلويزيون
مجسمه ساز ، عكاس و نويسنده
-------------------------------------
...
Overview and HistoryTehran is the capital of Iran and the largest city in the Middle East, with a population of fifteen million people living under the peaks of the Alborz mountain range.Although archaeological evidence places human activity around Tehran back into the years 6000BC, the city was not mentioned in any writings until much later, in the thirteenth century. It's a relatively new city by Iranian standards.But Tehran was a well-known village in the ninth century. It grew rapidly when its neighboring city, Rhages, was destroyed by Mongolian raiders. Many people fled to Tehran.In the seventeenth century Tehran became home to the rulers of the Safavid Dynasty. This is the period when the wall around the city was first constructed. Tehran became the capital of Iran in 1795 and amazingly fast growth followed over the next two hundred years.The recent history of Tehran saw construction of apartment complexes and wide avenues in place of the old Persian gardens, to the detriment of the city's cultural history.The city at present is laid out in two general parts. Northern Tehran is more cosmopolitan and expensive, southern Tehran is cheaper and gets the name "downtown."Getting ThereMehrabad airport is the original one which is currently in the process of being replaced by Imam Khomeini International Airport. The new one is farther away from the city but it now receives all the international traffic, so allow an extra hour to get there or back.TransportationTehran driving can be a wild free-for-all like some South American cities, so get ready for shared taxis, confusing bus routes and a brand new shiny metro system to make it all better. To be fair, there is a great highway system here.The metro has four lines, tickets cost 2000IR, and they have segregated cars. The women-only carriages are the last two at the end, FYI.Taxis come in two flavors, shared and private. Private taxis are more expensive but easier to manage for the visiting traveler. Tehran has a mean rush hour starting at seven AM and lasting until 8PM in its evening version. Solution? Motorcycle taxis! They cut through the traffic and any spare nerves you might have left.People and CultureMore than sixty percent of Tehranis were born outside of the city, making it as ethnically and linguistically diverse as the country itself. Tehran is the most secular and liberal city in Iran and as such it attracts students from all over the country.Things to do, RecommendationsTake the metro to the Tehran Bazaar at the stop "Panzda Gordad". There you can find anything and everything -- shoes, clothes, food, gold, machines and more. Just for the sight of it alone you should take a trip there.If you like being outside, go to Darband and drink tea in a traditional setting. Tehranis love a good picnic and there are plenty of parks to enjoy. Try Mellat park on a friday (fridays are public holidays), or maybe Park Daneshjou, Saaii or Jamshidieh.Remember to go upstairs and have a look around, always always always! The Azadi Tower should fit the bill; it was constructed to commemorate the 2500th anniversary of the Persian Empire.Tehran is also full of museums such as:the Contemporary Art Museumthe Abghine Musuem (glass works)the 19th century Golestan Royal Palace museumthe museum of carpets (!!!)Reza Abbasi Museum of extraordinary miniaturesand most stunning of all,the Crown Jewels Museum which holds the largest pink diamond in the world and many other jaw-dropping jewels.Text by Steve Smith.